Op den leeftijd van 35 jaren is na een kortstondige ziekte de schilder graficus Arie Zonneveld heen gegaan.
Zijn werk, dat voornamelijk bestaat uit kleuren - lino's, aquarellen en minder talrijk olieverfschilderijen zal men nog telkens kunnen zien, niet alleen in Den Haag, maar op vele plaatsen van ons land.
Daar hij geen lid was van een kunstvereniging en ook nimmer een tentoonstelling gehouden werd, zullen velen zijn werk niet kennen.
Daar hij aangewezen was op den verkoop, kan men het aantreffen in de étalages van kunst en ook wel boek handelaars.
Als een van de zeer weinigen die hem van dichtbij gekend hebben, is het mij vergund geweest zijn ontwikkeling van den beginnen af te volgen.
Zijn leerlingschap van den avondcursus van de Academie van beeldende kunsten bracht hem met mij in aanraking.
(Johan de Kruif was docent perspectief en bouwkunde aan de academie).
Hij is in zijn circa 15 jarige werkperiode het type geweest van de "selfmade man" die eigen wegen ging.
Hij is voor mij meer het type van den handwerksman, die geïnspireerd door de natuur tot realistische en technisch goed verzorgde uitingen kwam, dan van den artiest ,,pur-sang".
Beginnend met linoleumsnede, die al spoedig veelkleuren drukken werden, stonden hem de gave werkstukken van de Japansche kleuren houtsnede naar den geest, als navolgenswaardige voorbeelden voor oogen.
In den tweestrijd dien menig aankomend tekenleraar (aanvankelijk was het wel de bedoeling de onderwijsrichting in te slaan), te voeren heeft over de keuzen tussen leraarschap en de artistieke zelfwerkzaamheid, werd het hem spoedig klaar dat het laatst genoemde voor hem de aangewezen weg was.
Geïnspireerd door de natuur werd hij in hoge mate.
Bewondering en liefde tot de natuur brachten hem in de laatste jaren voor den oorlog ook over de grenzen en deden hem in het Eiland Capri het paradijs voor zijn geest vinden.
De noodzaak zijn werk productief te maken dwong hen te werken voor een groot publiek met - althans voor kunst - kleine beurzen, maar naar den geest heeft hij zich m.i. in niet al te groote bochten behoeven te wringen, want zijn realiteitsbesef verschilde niet zoo veel van dat van zijn publiek, waarvoor hij werkte.
Hij streefde naar de ,,harmonische,'' de ,,evenwichtige'' vakopvulling.
De onderwerpen voor de niet grote kleuren lino's zijn het vaderlands landschap van velerlei aard en bloemmotieven.
De dwingende noodzaak van te moeten verkopen bracht hem ook wel tot het zeer in trek zijnde overwegend horizontale formaat van zijn aquarellen, dat zoo geschilderd is om in de moderne lage kamers te hangen.
Voor den geboren Hagenaar waren de vele duinlandschappen een voor de hand liggend onderwerp.
Later ontstonden, nadat hij enige tijd in soest woonde, de korenvelden op zacht golvend terrein, de bloeiende boomen en in den laatsten tijd in monster de schelpenvissers.
Zeer zeker is veel van zijn werk maatwerk; maar het heeft een gedegen ondergrond van het zelf waargenomen en innerlijk beleefde.
Een echt ,,artisan " blijkt hij in zijn verzorgde techniek en de liefde voor goed materiaal.
In zij aquarellen heeft hij zich w.s. wel het compleetst uitgesproken: zij onderscheiden zich door een vaste en duidelijke, echter niet harde tekening, zijn niet los impressionistische wijze getoetst, blijven gedecideerde plastische vormen, die worden weergegeven.
De kleur is getemperd en natuurlijk groen.
Van zijn olieverfwerk zijn mij het beste bijgebleven de bijzondere en blanke duingezichten met knappe witte wolkenluchten uit de streek benoorden Den Haag.
Verder zijn er de bruine en grijze kannen met zonnebloemen en een Capri landschap in Juni met cactussen en bloeiende brem.
Alles bijeengenomen is zijn werk echt Holandsch: door de liefde voor de realiteit en het schoone en van soliede makelij.
J, de K
